Dit jaar reizen we met de Vogelwacht Uden af naar Marokko. De verwachting is hoog, veel nieuwe vogelsoorten, diverse biotopen om te onderzoeken en veel licht, ten minste dat verwacht je van een land grenzend aan de rode woestijn. De reis is goed voorbereid door de organisatie, al ruim van te voren hebben we een boekwerk ontvangen waarin het reisschema staat aangevuld met informatie over de gebieden die we gaan bezoeken. Zoals altijd tot in de puntjes geregeld! Via deze weg wil ik dan ook Jan Willem Hermans, John Hermans en Peter van de Braak bedanken voor hun inzet en enthousiasme met de opzet van de reis, helemaal top!

Waar ligt Marokko:

Marokko is een land in noordelijk Afrika aan de kust van de Middellandse Zee, de Straat van Gibraltar en de Atlantische oceaan, grenzend aan Algerije en de (betwiste) Westelijke Sahara. De staat Marokko is ontstaan toen het land zich onafhankelijk verklaarde van Frankrijk op 2 maart 1956. De hoofdstad van Marokko is Rabat. Andere belangrijke steden zijn Casablanca, Fez, Marrakesh, Agadir en Tanger. Marokko is een monarchie, sinds 23 juli 1999 is Mohammed VI de koning van Marokko.

Waarom vogelen in Marokko:

Marokko is een bijzonder vogelrijk land in Noord Afrika door zijn grote verscheidenheid aan verschillende landschapstypen. We hebben kust, bergen en woestijn bezocht. Door deze grote verscheidenheid zijn maar liefst 452 soorten waar te nemen, waarvan er 209 soorten broeden in Marokko. De meeste zijn te vinden ten noorden van het atlasgebergte, vanwege het milde klimaat en de afwisseling. In de Sahara zijn de soorten en aantallen veel kleiner. Daarnaast trekken elk jaar miljoenen vogels door Marokko naar hun noordelijke broedgebieden. Vanaf maart tot in mei zijn deze trekvogels in het voorjaar te bewonderen.

In Marokko kunnen we een aantal vogels zien die we ook van Spanje kennen; Provençaalse Grasmus, Zwarte Tapuit en Blauwe Rotslijster. Maar in het Atlasgebergte kunnen we soorten zien als; Alpenkraai, Rode Rotslijster en Alpenheggemus, maar ook de Woestijnvink en de Atlasgrasmus, welke beiden in de woestijn overwinteren.

Een aantal soorten zijn buiten Marokko nauwelijks of niet te zien; buiten de zeer zeldzame Heremietibis zijn dit de Grauwe Buulbuul, Zwartkruintchagra, Witbandleeuwerik, Diksnavelleeuwerik, Diadeemroodstaart, Woestijnmus, Atlasgrasmus en de Lannervalk.

De reis van dag tot dag:

Dinsdag 6 april

We verzamelden om 12.00 uur bij de Groenhoeve om af te reizen Weeze Airport. Om 15.00 uur vertrok het vliegtuig naar Marrakech, waar we om 16.35 (lokale tijd) landen. We hadden drie 9-persoonsbusjes gehuurd bij Budget car rentals. Ze stonden ons al op te wachten, dus we hadden hoop dat we snel in de busjes zouden zitten. Dit bleek niet het geval, de gigantisch grote borgstelling en de vele papieren die ingevuld dienden te worden, zorgden voor het nodige oponthoud. Ondertussen stond de groep in de hal te wachten, maar konden wel al een Huisgors noteren. Na 1,5 uur konden we eindelijk de busjes in. Om contact tussen de busjes te organiseren gebruikten we portofoons. Erg makkelijk want zodra busje 1 een onderwerp zag vliegen wat nader studie benodigde, kon de rest geïnformeerd worden zonder dat alle busjes op elkaar botsten. We hadden nog een lange rit voor de boeg want we gingen op weg naar Oukaimeden.

Dit ligt 70 kilometer te zuiden van Marrakech in het Atlasgebergte. Helaas werd het al donker en was het gissen hoe de omgeving eruit zou zien. Uiteindelijk komen we, waarschijnlijk via een omweg bij ons onderkomen Club Alpin de Francais aan wat een soort jeugdherberg is. Na het eten hebben we gauw de bedden opgezocht, want het gevlieg en gehobbel leverde vermoeide oogjes op en we moesten er vroeg uit want het zou om 6.00 uur al licht worden.

Woensdag 7 april
Om 5.30 uur gaat de wekker. Het duurde dan ook niet lang voordat ik compleet met camera buiten stond. Wat een prachtige omgeving! We bleken midden in de bergen te zijn, waarbij de toppen nog besneeuwd waren. Tijd om op verkenning te gaan. We liepen met een kleine groep het dorp door om naar de voet van de berg te gaan. Al snel zagen we hier de Alpenkraaien (foto) en Alpenkauwen rondvliegen. Ook een Grote lijster was van de partij. Tussen de diverse stenen in het gras zagen we een Seebohm’s tapuit foerageren, een nieuwe soort voor mij persoonlijk. Na een kleine wandeling  kwamen een aantal Rotsmussen tegen die foerageerden tussen wat oude stalen werktuigen. Een Zwarte Roodstaart laat zich zien maar vliegt door. We volgen het pad naar boven richting de skilift. Hier foerageren een aantal Alpenkraaien en Alpenkauwen op de grond. De vogels waren niet schuw en lieten zich fraai fotograferen.

Als we onze weg vervolgen komen we op de weg tussen wat rommel en plassen een groep Rode Woestijnvinken (foto) tegen. Tjonge, alweer een soort die ik nooit gezien had, maar dit gold voor de meeste onder ons. Hier wilde ik toch wat meer tijd voor nemen en legde mezelf op de grond om op het zelfde standpunt te komen. Ook deze vogels lieten zich vrij makkelijk fotograferen, al waren ze druk bewegend aan het foerageren.

Na een kaartje vol geschoten te hebben zetten we onze wandeling voort. Ik was helemaal happy, mijn dag kon eigenlijk niet meer stuk. We besloten voor het ontbijt nog even een klein stukje omhoog te lopen en zagen hier nog diverse Atlasstrandleeuweriken (ondersoort van de gewone Strandleeuwerik) en wat gewone Tapuiten. We draaien om keren terug naar het hotel. Onderweg maken we nog wat foto’s van de Seebohm’s Tapuit (foto), een Maghreb Pimpelmees en een Afrikaanse vink, beide ondersoorten van de Europese soort. Na het ontbijt vertrekken we om 9.00 uur naar Ouarzazate.

De rit naar Quarzazate is een lange rit, maar je rijdt door een prachtig landschap. Onderweg zien we diverse vogelsoorten, en bij gelegenheid stoppen om te kijken. Tijdens één van de stops vliegen er twee Arendbuizerden naast elkaar over.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Na deze gefotografeerd te hebben zien we nog een aantal Roodstuitzwaluwen en een Barbarijnse Valk.

Gelukkig was onze bus nog niet zo snel met instappen en kon ik nog net een foto’tje schieten. We rijden verder en rijden door en bos. Één van de chauffeurs merkt een Diadeemroodstaart (foto) op waardoor we weer stoppen. Het blijkt een koppel te zijn in de bloei van hun leven. Er wordt flink gebalst en we proberen er foto’s van te maken, echter zakt door het donkere bos de sluitertijd zodanig terug dat de bewegende achteraf allemaal mislukt zijn. Helaas, maar we hebben er van genoten. Dit was voor mij persoonlijk ook een wens om deze vogel hier te kunnen zien.

We vervolgen onze weg over de de Tizi-n-Tichka pas richting Toufliath waar we opzoek zouden gaan naar de Leivaillant’s Specht. Deze lijkt erg veel op onze groene specht, maar wijkt af in de kleuren op zijn kop. We vinden deze vogel maar blijkt erg schuw te zijn (hetzelfde dus als die van ons hier in Nederland), maar ik kan net 1 foto maken van zijn kop terwijl hij ons stiekem aankijkt. Ook zien we twee Atlas Kruisbekken en diverse Zwarte mezen. Na deze mooie stop rijden we verder richting Quarzazate en stoppen onderweg in het berggebied als we een Zwarte tapuit (foto) zien zitten. Ook deze zat in baltshouding, er bleek er dan ook meer dan één te zitten.

We wagen ons leven en lopen over de losse stenen een stuk van de berg af om wat beter zicht op de vogels te hebben. Als we eenmaal zitten kunnen we genieten van een koppel baltsende Zwarte tapuiten, wie heeft dit ooit eerder meegemaakt. We maken diverse foto’s, wel tegen het licht in, maar we wilden toch wel een plaatje van deze mooie vogel mee naar huis nemen. We willen onze weg vervolgen maar John roept: Zwarte wouwen! en wijst recht omhoog. Een groep van meer dan 100 Zwarte Wouwen trekt over, wat een machtig gezicht! Er vliegt op korte afstand nog een Vale Gier langs, redelijk zeldzaam voor Marokko, en we vervolgen onze weg naar het hotel. Dit was een mooie dag ondanks de vele kilometers.

Donderdag 8 april

Tjonge jonge, wat een herrie ’s morgens vroeg. Iemand had bedacht om op toren met gigantische speakers een gebed uit te spreken, en deze stond zowat tegen het hotel aan. We zaten midden in de stad, we maakten een kleine ronde maar er was niet veel bijzonders te vinden. Na een onverwacht goed ontbijt vertrekken we naar Boumalne du Dades. We zouden een waterreservoir bezoek waar je veel vogels kon treffen. Door een verkeerde afslag te nemen kwamen we in een semi woestijn terecht waar het ook goed vogelen was. We wilden eigenlijk omdraaien maar zagen al snel toch wat leuke soortjes zitten. Nou vooruit dan, even eruit. We troffen hier een Woestijnleeuwerik (foto) aan die perse op de foto wilde. Hij lande voor mijn neus op een steentje, ik moest achteruit lopen om te kunnen focussen.

Na een leuke sessie met dit vogeltje liepen we door en zagen nog een Woestijnvink en een Woestijntapuit. Drie nieuwe soorten in een uurtje tijd. In de verte zagen we een aantal Europese bijeneters vliegen, bij benadering bleken deze erg schuw te zijn en lieten we ze met rust. We vertrokken weer om naar onze echte bestemming te rijden. Bij het reservoir zagen we enkele Futen zitten, en in de rietkragen foerageerden een Ralreiger en een Grote Zilverreiger. Ook vlogen er diverse Kleine karekieten en Rietzangers door het riet. Na een kleine wandeling noteerden we een Roodkeelpieper, Gele Kwikstaart, Steenuil, Groene bijeneters en een grote hagedis. Tijd om proviand in te slaan, we moesten natuurlijk ook nog lunchen.

We lunchen tijdens een stop onderweg op een berg met begroeiing. We noteren een Grasmus, Hop, Zomertortel en Huisgors. Tijd om door te rijden naar onze volgende bestemming Boumalne du Dades. Alvorens we naar het hotel gaan rijden we een stukje door om nadien van de weg te gaan om nog wat vogels te zien. Dit gebied genaamd Tagdilt, staat beschreven als goed vogelgebied, het is een enorme vlakte van gruis en zand afgewisseld met wat lage struiken. Ook zien we dat het gebied gebruikt wordt als vuilnisbelt, ten minste overal ligt afval en veren van de kip. Er lopen veel wilde honden rond die zich te goed doen aan het afval. Als we een stukje verder rijden wordt het wat minder en we besluiten om hier wat rond te kijken. Het duurt niet lang of we zien weer een nieuwe soort, de Roodstuittapuit (f0t0). Mannetje en vrouwtje zitten op de toppen van de lage struiken.

De man heeft continue zijn staart omhoog staan waardoor de rode stuit goed zichtbaar is. Ik dwaal met enkele wat af van de groep en we vinden diverse Temminck Strandleeuweriken. Prachtige vogelsoort, en erg tam. Mijn knieën zijn door al het gruis en steentjes op de grond helemaal ingedeukt en beurs, maar je moet er wat voor over hebben toch? Na de Temminck Strandleeuweriken zien we twee kleine vogels over het grind lopen. Het zijn Diksnavelleeuweriken (foto), wederom een fraaie soort. Ze laten zich niet makkelijk fotograferen, eigenlijk alleen op de momenten dat ze een prooi vangen.

Daarnaast wordt het fotograferen vermoeilijkt door de warmte die de grond uitstraalt. Enkele Kortteenleeuweriken vliegen op maar laten zich niet meer zien. In de lucht spotten we nog een Lannervalk, een Zwarte Wouw en een Grauwe Kiekendief, allemaal te hoog om een fatsoenlijk plaatje van te maken. Uiteindelijk valt de schemering in en besluiten we te vertrekken richting hotel genaamd Auberge de Soleil Blue. Het was weer een fantastische dag, zeker het laatste gedeelte zal ik niet snel vergeten.
Vrijdag 9 april

Vandaag staan we weer vroeg op om terug naar Tagdilt te gaan voordat we ontbijten. We zien wederom enkele Temminck Strandleeuweriken lopen, en ook de Diksnavelleeuweriken zijn weer aanwezig. Echter zien we nu een nieuwe soort, namelijk de Witbandleeuwerik (foto). Een nieuwe soort, maar ook tevens een lastige om te fotograferen, die blijft niet stil zitten! Gelukkig krijgen we met de minuut steeds meer licht waardoor de sluitertijd beter wordt.

Uiteindelijk kunnen we dan toch een fraaie foto maken. We rijden uiteindelijk terug naar het hotel voor het ontbijt…totdat we een groep Renvogels zien vliegen, de vogel die ik graag wilde fotograferen in Marokko. De vogels landen verderop maar laten ze zich niet meer zien. Balen!, maar we gaan er vanuit dat we ze nog wel een keer zullen treffen komende dagen. Na het ontbijt rijden we weer het Tagdilt gebied in, echter nu over het nieuwe Tagdilt Track. De weg is redelijk begaanbaar en we zien weer enkele Renvogels (foto) op afstand. Als we door rijden zien we er nog meer, allen redelijk schuw. We besluiten om met één busje fotografen met open deuren rustig proberen te naderen, de auto is immers de beste schuilhut!

Het lukt ons om diverse plaatjes te maken, helaas is de grond alweer erg warm waardoor trillingen de overhand nemen op de foto’s. We hebben ze gelukkig goed kunnen bekijken, wat een fraaie vogels zijn het toch. En ze maken hun naam waar, want rennen kunnen ze.

In de verte zien we een ruïne en besluiten daar naar toe te rijden. Bij de ruïne maken we een rondje. Sommige onder ons zien een aantal Woestijntapuiten die hier schijnbaar broeden. Een Torenvalk jaagt over de akkers en er wordt een schorpioen gevonden. We rijden naar de stad om inkopen te doen voor de lunch en rijden naar een kloof genaamd Gorges du Dades. We nuttigen hier de lunch en verkennen de omgeving. Ik fotografeer een koppeltje Huisgorzen (foto)welke zich erg fraai lieten zien.

Een Havikarend maakt gebruik van de thermiek en vliegt op grote hoogte over. Toch probeer ik hem enigszins op de foto te krijgen want ik had nog nooit een Havikarend gezien.

We reden verder de kloof in waar we nog een aantal Grote gele kwikstaarten ontdekten. Ook deze vogels waren volop aan het baltsen. We besloten terug te rijden door het berggebied en kwamen in een stuk met erg aparte maar fraaie rotsformaties. We stoppen even voor een landschapsfoto en zien diverse Blauwe Rotslijsters (foto) zitten. Tja, daar kunnen we niet aan voorbij, en gaan weer voor de foto.

Prachtige vogels, mooi contrasterend ten opzichte van zijn omgeving. Wanneer iedereen voldaan is rijden we terug naar het hotel. Niet alleen de vogels zijn hier mooi, maar ook het landschap is intrigerend.

Zaterdag 10 april

Vandaag hebben we volgens de beschrijving een lange dag voor de boeg. We gaan naar Merzouga gelegen aan een zandwoestijn. Onderweg zullen we een aantal maal stoppen, en zien we de Gierzwaluw trek, honderden vliegen voorbij. Ook kunnen we in een dorp een Witkruintapuit (foto) fotograferen, lastige soort voor overdag en hard licht. Onderweg zien we diverse soortjes zoals de Marokkaanse Kwikstaart, Vorkstaartplevier en Kleine Plevier.

In Erfoud besluiten we wat inkopen te doen, ik blijf in de bus want ben enigszins een beetje bang voor mijn apparatuur. We vervolgen onze weg naar de woestijn en zien in de verte al Hotel Cafe Yasmina staan. Op de achtergrond zien we de prachtige rode zandduinen van de woestijn liggen.

Als we eenmaal uitgeladen zijn bij het hotel willen we nog terug rijden om te vogelen bij een Wadi. De eigenaar van het hotel stelde voor om een safari in de woestijn te maken met gegarandeerd zicht op de Westelijke Kraagtrap. Hmm, dit was wel interessant, en dus besloten we voor dit avontuur te gaan. We rijden met een aantal Parijs Dakar Jeeps de woestijn in, de snelheid was hoog, het zicht was eindeloos. Onvoorstelbaar dat de gidsen hier de weg kunnen vinden! Uiteindelijk stoppen de jeeps. Hier zat een Kraagtrap op de grond. Een perfecte camouflage, het kostte nog de nodige moeite om de soort te waarnemen. Hoe weten deze gidsen dit dier te vinden? Het antwoord hierop hebben we gezien. De beestjes worden constant in de gaten gehouden door een jongen op een rood fietsje. Deze staat in contact met de jeeps en zo weet men de juiste plaats. We mochten niet dichterbij komen als 100 meter, ze waren te bang dat ze weg vlogen richting Algerije. Op zich is dit goed, maar we kregen het idee dat het jongetje de vogels terug mee naar huis nam als we weg waren…we zullen het nooit weten.

We crossen verder en stoppen in een zanderig gebied met wat graspollen. Één van de gidsen zet een geluidje op en er verschijnt een Woestijngrasmus (foto). Best bijzonder dat in een dergelijke omgeving überhaupt nog vogels leven.

De schemering is al ingevallen en het licht is nog net voldoende om wat foto’s te maken. We crossen weer door met de hoop op een Woestijnmus. We komen aan bij een kleine nederzetting en lopen richting een boom. We zien een Zuidelijke klapekster zitten, en heel even mochten we een glimp opvangen van de Woestijnmus. Het wordt donker en besluiten terug te rijden. We stoppen nog eenmaal om te luisteren naar de Moorse Nachtzwaluw, welke zich uiteindelijk liet horen. Eenmaal terug in het hotel eten we nog wat en besluiten naar bed te gaan, het was toch wel een vermoeiende dag.

Zondag 11 april

Vandaag weer vroeg op, om 5.00 uur gaat de wekker en om 5.30 uur rijden we naar de wadi in de buurt van Merzouga, genaamd Dayet Srij. We zien het water liggen, maar pakken de verkeerde afslag. Uiteindelijk komen we aan bij het meer. Het begint te regenen in de woestijn, een fenomeen wat onverwachts gebeurde. Het is gelukkig echter maar een bui en we slaan aan het vogelen. Het blijft wel bewolkt maar kunnen toch wat foto’s maken van de diverse vogels die hier verbleven. We noteren Marmereenden, maar ook Flamingo (foto), Strandplevier, Casarca, Lachstern, Kokmeeuw, Meerkoet, Steltkluut en Dodaars. Net voordat we gaan maak ik nog wat foto’s van de flamingo’s die opstegen.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Op de weg terug zijn we langs het zandduin genaamd Erg Chebbi gereden. Diverse hotels en kleine nederzettingen liggen aan de voet van de zandduinen.

We stoppen bij een rij Dadelpalmen. Hier wordt zelfs een beetje landbouw bedreven. Een stroompje water wordt via irrigatiekanaaltjes naar de veldjes geleidt. We zien onder andere een Palmtortel, Bonte Vliegenvanger, Gekraagde Roodstaart en Roodkopklauwier. We vertrekken weer naar het hotel voor ontbijt. Na het ontbijt lopen we even naar het ringstation bij het hotel. Dit zijn de eerste bomen die vogels zien als ze de woestijn oversteken, een ideale plek dus om even uit te rusten voor vogels. Helaas wordt hier de rust door netten verstoord, en vogels vliegen uiteindelijk geringd verder. Tussen de boompjes vond ik nog een Westelijke bergfluiter (foto), Vale spotvogel en Fitis.

We verlaten dit hotel en rijden terug. Na een paar kilometer stoppen we nog even bij wat groen tussen zand en stenenvlaktes. We menen hier een Rosse Woestijnleeuwerik te zien, echter blijkt na wat onderzoek achteraf dat dit de Dunn’s Leeuwerik (foto) is geweest. Gelukkig had ik wat foto’s gemaakt want dit was toch wel bijzonder.

Deze nomadisch voorkomende vogel zit normaal ten zuiden van de Sahara. Jan Willem heeft bij een aantal vogelexperts die bekend zijn met de fauna van Marokko geïnformeerd en wat blijkt, dit is de eerste waarneming van deze vogel hier. Er wordt nu een jaar later nog over gemaild vanuit diverse landen. We rijden verder terug naar Ouarzazate, een lange rit, en stoppen nog even bij het waterreservoir maar zien niets bijzonders.

Maandag 12 april

Het nadeel van veel diverse biotopen bezoeken is dat je ook veel kilometers moet maken. Vandaag dus weer een lange dag, we gaan naar Agadir. We rijden weer door het gebied met de Renvogels en zien ze ook weer lopen. We stoppen even bij een plasje waar Kortteenleeuweriken hun dorst aan het lessen zijn. Ik fotografeer een Renvogel welke aan het graven is naar voedsel, erg leuk! We rijden verder en na enkele boodschappen lunchen we vlak voor Tafingoult in het Arganabos.

Arganabossen lijken op de kurkeikenbossen van de Extremadura in Spanje. Argana komt van het woord ‘Argania Spinosa’, een boom die alleen nog in het zuiden van Marokko groeit, de enige plek ter wereld waar de boom nog overleeft. Unesco heeft de gebieden rondom waar de argania groeit tot werelderfgoed uitgeroepen.
Aan de argania boom groeien noten waarvan Arganaolie wordt geproduceerd, dit is een zeldzame olie. De Argania Spinosa groeide al 25 miljoen jaar geleden. Elke boom kan 400 jaar oud worden. Dankzij wortels die tot 30 meter diep kunnen, overleeft de boom de grote hitte van de woestijn. De Orpheusgrasmus (foto) hebben we hier goed kunnen waarnemen en redelijk kunnen fotograferen. Iets verderop zijn we een weg ingereden richting Tafingoult.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

We stopten hier om even een wandeling te gaan maken. Het gebied bestond uit gecultiveerd landschap. Hier noteren we en fotograferen we erg fraai de Diadeemroodstaart, maar ook de Putter, Roodkopklauwier, Vink en Rosse Waaierstaart. We rijden terug naar Agadir en zien onderweg nog een gebouw welke bewoont werd door diverse Huisgierzwaluwen. We stappen even uit en maken wat foto’s (wat door hun snelheid niet meeviel). Ook een Grauwe Buulbuul pikken we mee. Terwijl we naar de Huisgierzwaluwen staan te kijken vliegt er naar wat ik dacht een duif voorbij. Ik moest mezelf dan ook wakker schudden toen deze vogel een eindje voor ons ging bidden. Het was een Grijze wouw!!

Hij liet zich fraai zien, en ondanks het harde licht ook redelijk fotograferen. Mijn lijstje van wenssoorten was bijna compleet. We rijden door naar Agadir naar hotel Pergola. Na het diner maar meteen naar bed.

Dinsdag 13 april

Na het ontbijt zijn we eerst naar Cap Rihr gereden. Bij de vuurtoren heb je een uitstekend overzicht over de zee. Hier worden veel zeevogels waargenomen en dat zou onze vogellijst kunnen verrijken. We zien zeer veel Jan van Genten langstrekken, maar ook de Kuhls Pijlstormvogel komt in grote getale voorbij. We zien ook nog een Kortteenleeuwerik, die toch als woestijnvogel bekend staat. We volgen de kust naar Tamri. Hier moeten volgens de boeken de Heremietibissen zitten. Van deze vogelsoort zijn er wereldwijd maar twee levensvatbare kolonies over. Heremietibissen (foto) komen alleen nog in Marokko voor.

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Het aantal vogels bedraagt momenteel circa 250 vogels. Aan het begin van de monding zitten ze vaak, echter is er nu geen vogel te zien. We zijn Tamri doorgereden en buiten Tamri gestopt. Ook hier geen Heremietibissen. Wel zagen we mooi een Barbarijse Valk. We wilden omkeren, bij een politiepost zijn we toch een onverhard pad ingereden en hebben daar de auto geparkeerd. Een goede beslissing bleek, we vinden hier uiteindelijk zeven Heremietibissen zitten. Op gepaste afstand proberen ondanks de warmte wat foto’s te maken en rijden uiteindelijk tevreden verder.

We rijden na wat boodschappen gedaan te hebben in Agadir naar Oued Massa (de monding van de rivier Massa). Dit is een park, waar je een heel eind met de auto in kan. Op het eind hebben we de auto geparkeerd en zijn we gaan lunchen. Hierna besluiten we voor ons zelf een wandeling te maken. Ik fotografeer hier de Zwartkruintchagra, de Graszanger (foto), Diadeemroodstaart en Kleine Zwartkop.

Dit was een mooi gebied! We rijden terug en zien onderweg nog een Steenuil zitten. We stoppen nog even om een Maghreb Ekster (foto) te fotograferen. Net zoals in Nederland zijn ze hier ook erg schuw, maar het is toch gelukt. We komen in de In de buurt van ons onderkomen nabij de monding van de Sousse (Oued Sousse). Ondanks de verschrikkelijke rioollucht maken we toch even een rondje en noteren de Ooievaar, Lepelaar, Lachstern, Dunbekmeeuw en zelfs een Reuzenstern.

De zon begon al te zakken. We waren aan de achterzijde van het paleis van de koning. Volgens de boeken loopt er een weg en kan je de auto hier parkeren. De Koninklijke wachters dachten hier anders over en sommeerden ons om te draaien. Uit het zicht van deze lieden hebben we toch de auto geparkeerd. Buiten de vele muggen zagen we hier ook zeer fraai een Woestijnsteenuil (foto) zitten, wat de laatste foto’s van deze reis zou opleveren.

We rijden vervolgens naar ons hotel en maken gebruik van het diner en diverse biertjes. Het was goed geweest, we hebben veel gezien, prachtige landschappen in combinatie met fraaie vogelsoorten. We gaan naar bed.

Woensdag 14 april

We vertrekken al vroeg naar het vliegveld van Agadir. Na veel wikken en weeen krijgen hebben we de auto’s ingeleverd en vertrekken met het vliegtuig naar Nederland.

Landschappelijke foto’s kunt u in onderstaande galerij bekijken:

Uiteindelijk aantal soorten: 176

Met dank aan Jan Willem Hermans voor het mede optuigen van dit verslag.