Met in de planning om in 2016 naar Antarctica te gaan besloten we om het in 2015 wat rustiger aan te doen met vakanties. We zochten een verblijf voor eind september met lekker weer, niet te veel indrukwekkende ondernemingen maar gewoon even lekker weg voor de rust. Natuurlijk wel met een vogeltintje voor mij en een zonnetje voor de vrouw. Het werd uiteindelijk Fuerteventura, één van de eilanden van de Canarische Eilanden. We waren al eens op Tenerife geweest, dit was echter net iets anders.

Fuerteventura is van vulkanische oorsprong en heeft een zeer droog klimaat. Hier en daar zijn duinen gevormd met overgewaaid zand uit de Sahara wat op zich best indrukwekkend is. Het landschap wekt op het eerste gezicht een onherbergzame indruk. Het is moeilijk voor te stellen maar ooit was ook Fuerteventura voor een groot deel bedekt met bossen. Ongereguleerde houtkap in het verleden, gevolgd door jaren van overbegrazing door geiten deden de bossen in snel tempo verdwijnen. Ook het gebrek aan regenwater deed sommige vormen van begroeiing de das om. Een groot deel van het eiland is niet of nauwelijks begroeid. De vele cactussen en vetplanten weten de droogte van Fuerteventura goed te weerstaan, evenals stug struikgewas en mossen. Enkele diep uitgesleten Barrancos (ravijnen) in het westelijk gelegen Betancuria-massief vangen het weinige regenwater op en herbergen kleine oases. De huidige Cabildo (Eilandraad) van Fuerteventura vaart een eco-vriendelijke koers waarin milieuvriendelijke energiewinning (wind en zon), recycling van afval en herbebossing van aangetaste gebieden een rol spelen. Sinds een paar jaar geldt er een toeristische bouwstop. Projecten met vergunningen die vóór de stop zijn afgegeven mogen nog ten uitvoer gebracht worden, andere liggen voorlopig stil. Wij merkten ook dat sommige projecten welke opgestart zijn tot niets zijn uitgelopen en er nu verlaten bij stonden.

Qua vogel aantallen zou het niet erg spannend worden hier, maar er zitten op Fuerteventura twee vogelsoorten die ik graag wilde zien. Dit zijn de Westelijke Kraagtrap (Houbara Bustard) en de Zwartbuikzandhoender (Black-bellied Sandgrouse). De Westelijke kraagtrap zou op dit eiland redelijk te vinden zijn, het is een Canarische ondersoort, en ik had zijn nevensoort al eens op grote afstand gezien tijdens de vogelwachtreis in Marokko, echter niet naar tevredenheid, dus dit werd de 2de kans. Daarnaast heb ik tijdens diverse reizen Zwartbuikzandhoenders zien vliegen, echter nooit kunnen vastleggen op de digitale plaat. Twee uitdagingen dus voor de komende 2 weken.

We boekten voor 2 weken het hotel Suite Hotel Atlantis in Corralejo waar we volledig verzorgd in een appartement zaten en daarnaast huurden we ook een auto om rond te kunnen. Corralejo ligt in het noorden van Fuerteventura van waar je vanaf het strand Lanzarote kunt zien liggen. Vlakbij ligt het Nationaal Park Corraleje waar prachtige zandduinen liggen maar ook zandvlaktes met lage vegetatie. Dit biedt perspectief voor beide voornoemde vogelsoorten. Vanuit het hotel was dit een mooi gebied om te belopen tijdens de uren dat de zon wat hoger stond. Om me een klein beetje voor te bereiden had het boekje gekocht “Finding Birds in The Canaries” van Dave Gosney ISBN 978-1-907316-44-9. Vanuit dit boekje hebben we diverse plaatsen bezocht waardoor we zowat het gehele eiland hebben gezien. De plaatsen die ons het meest zijn bijgebleven vanwege de vogelsoorten en landschappen zal ik hierna beschrijven. Uiteindelijk hebben we een vakantie gehad met lekker eten, mooi weer, prachtige landschappen en alle vogels gezien die ik graag wilde zien.

Tindaya Plain

Tindaya Plain was het eerste gebied wat we aandeden toen we in Fuerteventura aankwamen. Het gebied was omschreven als heuvelachtig, droog en af en toe wat vegetatie tussen het zand en de stenen. Deze vlakte ligt tussen El Cotillo, La Oliva en Tindaya in. (Googlemaps link)

Ik heb dit gebied zowat bijna dagelijks even aangedaan om rond te rijden en te zoeken naar de woestijn vogels die hier voor kwamen. Uiteindelijk vonden we hier bijna dagelijks diverse Renvogels, Berthelot’s Pieper, Zuidelijke klapekster, Woestijnvink, Barbarijse Patrijs, Raaf, Zwartbuikzandhoender, en de Westelijke kraagtrap. De meeste vogels zijn ondersoorten specifiek gekoppeld aan de Canarische Eilanden. Er was zelfs één dag bij dat mijn vriendin 4 Morinelplevieren zag lopen, een leuke verrassing! We kregen ook redelijk in de gaten dat deze vlakte verschillende biotopen had ondanks dat het één grote vlakte leek. De Renvogels zaten op kale steenachtige vlaktes met heel weinig vegetatie. Deze vonden we 2 weken lang in het zelfde gebied op de Tindaya Plain: Googlemaps link.

Fantastische vogelsoort, redelijk schuw, maar als je rustig de tijd neemt komen ze af en toe gewoon voor je auto doorgelopen. Vaak lopen ze met meerdere rond en zijn ze moeilijk te vinden door hun creméachtige kleur. Deze valt volledig weg tegen de achtergrond, het enigste wat opvalt is hun blauwe achterhoofd.

De Zuidelijke klapekster foerageerde in hetzelfde gebied net zoals de Raven en Berthelots Pieper. Wat verder in het gebied heb je redelijke kans op Grielen, deze heb ik helaas geen enkele kunnen vinden. Deze lijken meer de agrarische gedeeltes van de vlakte op te zoeken richting Tindaya zelf achter de Tindaya Mountain. Elke dag zagen we ook diverse Kleine Kortteenleeuwerikken foerageren in groepjes van 10 tot 20 vogels. Niet echt schuw, maar kwamen eigenlijk nooit dicht bij de weg waardoor het fotograferen wat moeilijk werd. Uiteindelijk is het na diverse dagen wel gelukt, waarbij meteen ook duidelijk dat het “Kleine” Kortteenleeuwerikken betrof. Op de foto is duidelijk de bandering op de borst zichtbaar.

De derde dag dat we hier even een ochtend check deden voordat we naar Betancuria reden zag ik vlakbij de weg een koppel Zwartbuikzandhoenders lopen. Gaaf, de eerste keer dat ik ze van zo dichtbij zag, ik vergat haast foto’s te maken. Een mannetje met 2 vrouwtjes scharrelde hier wat rond maar we hebben ze de dagen daarna niet meer gezien.

Dit was natuurlijk gaaf, zowel het vrouwtje als het mannetje zo dichtbij dat het focussen met de lange telelens in eerste instantie niet eens lukte. Uitdaging 1 was na 3 dagen al gelukt, dat gaf een mens moed! We zochten in dit gebied ook naar de Westelijke kraagtrap maar hebben hem hier niet gevonden. We zijn twee maal vanuit Tindaya over de gravelwegen naar El Cotillo gereden, een leuke route met heel af en toe een vogelsoort die we nog niet gezien hadden. Halverwege de route doorkruis je een rivierbedding, droog weliswaar, maar voor de auto niet altijd prettig met die rotsblokken. Eenmalig zagen we hier een groep Barbarijse Patrijzen lopen waar we wat foto’s van konden maken. Dit zijn enorm schuwe vogels, op het eiland uitgezet om op te jagen en het is net of ze dat weten. Wel een fraaie vogelsoort!

El Cotillo

Indien je voornoemde route neemt komt je richting El Cotillo diverse stranden tegen waar je kunt genieten van zon, strand en zee. In El Cotillo zijn supermarkten en kleine restaurantjes waar je lekker kunt eten. Vanuit El Cotillo is het mogelijk richting de vuurtoren te rijden en hier een wandeling te maken. De omgeving van de vuurtoren bestaat uit een ruige steenachtige kustlijn met een stenige vlakte met lage vegetatie ervoor waar diverse steltlopers leven en ook diverse trekvogels zitten. Wij vonden hier diverse Bontbekplevieren, Steenlopers en Regenwulpen.

De omgeving is de moeite waard om een wandeling te maken. Met een windje van zee is het niet te heet en de omgeving is prachtig. Men heeft hier een soort beschermd reservaat van gemaakt met diverse informatie borden over de flora en fauna. Een aanrader dus! Googlemaps link

Tindaya

In het noorden van de Tindaya Plain ligt Tindaya zelf. Je kunt vanuit Tindaya een hele slechte asfalt weg naar de kustlijn rijden. In eerste instantie hadden wij het idee, dit wordt hem niet met al die gaten en draaiden we om, echter na een paar dagen hadden we toch het idee deze route te volgen. Hier kregen we geen spijt van! Laat op de middag reden we door Tindaya heen om deze weg te volgen. We stopten even bij wat akkertjes, ten minste daar leek het op, en zagen wat kleine vogeltjes in de randvegetatie vliegen. Dit bleken achteraf Brilgrasmussen te zijn. Leuk! We bleven even staan en al snel zaten ze vanuit hun zangposten te zingen.

Ik had deze tijdens onze reis in Cyprus al eens gezien maar nog niet mooi kunnen vastleggen, erg gaaf! De dagen er na bleven we ze hier zien en verwachten dus dat ze hier ook broeden. Ook vlogen hier de Canarische vorm van een Torenvalk rond, de Zuidelijke klapekster en Woestijnvinken. Googlemaps link. We reden hierna door over deze weg en keken goed om ons heen. We zagen na een kilometer wat vijgenbomen langs de weg op wederom een soort akkers. We hadden gelezen Kraagtrappen deze vruchten eten, dit was dus een goede locatie om eens even de tijd te nemen. En warempel na een half uur zagen we een WeK lopen. Gaaf! Zo te zien aan zijn kraag was het een mannetje. We zijn hier blijven staan totdat de Kraagtrap de akkertjes in liep om te foerageren. We zijn uiteindelijk terug naar het hotel gereden met een vol CF-kaartje :).

Deze plek hebben we de dagen erna nog enkele malen bezocht in de ochtend en avond, en er ging eigenlijk geen dag voorbij zonder dat we Kraagtrappen zagen lopen. Vermoedelijk is een belangrijke foerageerplaats voor hen, regelmatig zagen we meerdere vogels op de akkers in het hoge gras, en in de omgeving richting de kust zagen we ze regelmatig. Googlemaps link. Zo de uitdagingen waren na 4 dagen Fuerteventura al klaar.

Puerto Los Molinos

We besloten om de volgende dag maar eens verder te rijden als Tindaya Plain, we zouden via diverse tussenstops naar Betancuria rijden. De eerste tussenstop was Puerto de Los Molines. We zagen al vanaf de weg het ravijn “Barranco de Los Molinos” liggen waaruit 2 Aasgieren opstegen. We gingen even kijken en dit ravijn zag er prachtig uit. Er liep een riviertje door wat uiteindelijk uitmond in Puerto de Los Molinos.

Aangekomen in Puerto de Los Molinos zetten we de auto aan de kant en besluiten een wandeling in het ravijn te maken. Wat een prachtig gebied! We zien erg veel libellen vliegen maar ook diverse vogelsoorten zoals de Torenvalk, Raaf, Berthelots Pieper en uiteindelijk ook heel even een Canarische Roodborsttapuit. Deze laatste is endemisch op Fuerteventura, hopelijk was het niet de laatste keer dat we hem zagen. Het is een one-way route en we besluiten om te draaien om even wat te gaan drinken in het strandtentje. We rijden daarna naar het Los Molinos Reservoir om de vogels daar te bekijken. Er zitten erg veel Casarca’s op het water en daarnaast zien we ook andere eendensoorten en een Kleine Zilverreiger. Het is echter enorm warm aan het worden dus we besluiten de bergen in te gaan richting Betancuria.

Voordat we in Betancuria aankomen rijden we eerst langs de Antigua vlakte, een mooi uitzicht vanaf de bergen in het dal. Het uitkijkpunt is fraai aangelegd, en er rennen Barbarijse Grondeekhoorns rond in de hoop dat we wat te eten achter laten. Van origine komen deze eekhoorns hier niet voor maar zijn ooit vanuit Marokko binnen gebracht en is nu een plaag. Overal waar toeristen komen zitten deze beestjes. Wel grappig, dat dan weer wel. Ik hoor hier ook de eerste Canarische Pimpelmees roepen, echter liet deze zich niet zien. Googlemaps link.

Betancuria

We rijden door naar Betancuria en dan door naar het uitkijkpunt Las Peñitas. Volgens het boekje van Dave Gosney zouden hier Raven rondvliegen die redelijk tam zijn door het voeren van de toeristen. Hier zitten enorm veel Grondeekhoorns! Er staat zelfs een bord dat men ze niet mag voeren. Ook vliegt hier een Zuidelijke Klapekster rond die niet schuw is. We kijken uit over een oud waterreservoir wat in de loop der tijd volledig is dicht geslipt. Het is een mooie bergachtige omgeving.

Het is een komen en gaan van toeristen, met bussen tegelijkertijd. Er wordt ook erg veel gevoerd aan de Grondeekhoorns, wat uiteindelijk ook de Raven aantrekt. Gaaf, ze zijn echt niet schuw maar meer brutaal! Ik kan wat foto’s maken en besluit om hier nog eens terug te gaan, of misschien nog wel een paar keer :).

Voldaan rijden we terug naar het hotel, het was een lange dag geweest. Na 2 dagen besluiten we weer eens terug te gaan, echter nu meteen in de ochtend om het mooie licht mee te pakken. We gaan nu eerst een wandeling maken in Las Peñitas. Hiervoor rijden na Betancuria het dorp Vega de Rio Palmas in. Hier hoor ik vanuit de auto wederom een Canarische Pimpelmees roepen. We stoppen en we zien hem zitten. Prachtig vogeltje wat net even qua kopkleur afwijkt van onze Nederlandse soort. Ik maak wat foto’s en we rijden door.

We parkeren de auto voor de brug en wandelen naar de rivierbedding. We hebben vanuit het boek van Dave Gosney vernomen dat dit een waterrijk gebied is wat veel vogels aantrekt. En het was niet gelogen, we zien hier erg veel Bonte Vliegenvangers, Grauwe vliegenvanger, Grote gele kwikstaart, Kneu, Spaanse Mus, Fitis, Barbarijse Patrijs en uiteindelijk ook diverse Canarische Roodborsttapuiten. In eerste instantie zie maak ik foto’s van een vogel waarvan de snavel er raar uit ziet, hij mist een stuk! Jammer, maar na een 1 km lopen zien we er nog een die wel volledig is. Deze heeft zojuist een libelle te pakken die nog lastig naar binnen gaat. Leuk!

Na de wandeling rijden we door naar het uitkijkpunt Las Peñitas. Het is hier enorm druk dus we besluiten verder te rijden. Na een kilometer komen we bij het volgende uitkijkpunt uit. Van hieruit kun je de zee zien. Googlemaps link. We stoppen en ik besluit alleen mijn kleine lens mee te nemen en leg de verrekijker in de kofferbak. We lopen aan en meen dat ik iets vergeten ben en loop weer terug. Ik pak mijn portemonnee uit de auto en sluit af en loop weer aan en zie in mijn ooghoek iemand met zijn arm door een spleet van zijn autoraam trekken totdat de deur open gaat. Hij lacht en ik denk welke sukkel laat zijn auto sleutels nou in zijn auto liggen. We lopen de berg op en maken mooie foto’s van langs vliegende Raven. Er komt ook nog een Aasgier vlak overgevlogen, erg gaaf!

Na een tijdje lopen we weer terug en rijden verder naar het strand. Het was inmiddels warm geworden dus wat verkoeling zou lekker zijn. We rijden via Pajara naar Ajui. Hier zijn diverse eettentjes en een museum over de onderwatergrotten die we gaan bekijken.

Na nog even op het strand te hebben gelegen besluiten we terug te rijden naar het hotel. We komen er onderweg achter dat we onze verrekijker missen en besluiten terug te rijden naar het laatste uitkijkpunt. Ik merk hier wederom de persoon op die ik eerder in de auto zag hangen om zijn sleutels te pakken. Op het moment dat we stoppen weet hij en zijn vriend niet hoe snel dat ze weg moeten rijden. We komen er stilletjes achter dat we bestolen zijn…! En aangezien zij daar nog waren zouden we niet de enigste zijn. Balen, mijn trouwe Swarovski kijker moest ik nu missen.

We besluiten aangifte te doen, dit viel echter niet mee! Kort gezegd werden we bij het reisbureau van het kastje naar de muur gestuurd, de verzekeringsagent gaf aan dat we perse een politierapport moesten hebben om uitgekeerd te krijgen en op het politie bureau mochten we alleen met een tolk verhaal doen. Uiteindelijk hebben we na vele dagen een politierapport gekregen om te kunnen claimen bij de verzekering.  We hadden besloten om er niet meer te veel over te hebben, dit mocht niet ten koste gaan van de vakantie. We zijn nog een paar keer terug geweest naar het 2de uitkijkpunt, en we zagen de dieven elke keer weer snel wegrijden op het moment dat wij de parkeerplaats opreden. Ik heb zelfs foto’s van ze, maar de politie doet er niets mee. Voor ons een wijze les en voor diegene die dit leest een tip! Het is echter wel de beste plek op Fuerteventura om Raven te fotograferen.

Around Caleta de Fuste

Na een paar dagen vertoefd te hebben in de omgeving van het Tindaya Plain besloten we om eens naar het andere kant van het eiland te gaan. We zijn vroeg vertrokken en hebben eerst de zoutpannen van Salinas del Carmen bezocht. Een goede plek voor steltjes maar tijdens ons bezoek was er niet veel meer te zien dan een enkele Regenwulp en wat Geelpootmeeuwen. We rijden door naar de “Barranco de la Torre“. Hier maken we een wandeling door het ravijn over de droge rivierbedding. We zien hier diverse Canarische Roodborsttapuiten, Zuidelijke Klapeksters, Rotsduiven en Woestijnvinken. Ook zien we hier een Palmtortel, zeldzaam op het eiland.

Na een stevige wandeling draaien we om en lopen we dezelfde weg terug. We rijden terug richting “Rosa del Taro“. Hier vinden we langs de weg een meertje met een rietkraag.

Hier vinden we een opvliegende Zwartbuikzandhoender, diverse Woestijnvinken, Zuidelijke Klapekster, Casarca’s, Fitis, Kleine Kortteenleeuwerikken, en meer. Een mooie plek waar veel vogels op af komen vanwege het water en de rietkraag. Ik fotografeer hier ook de Canarische ondersoort van de Buizerd. We zullen deze plek nog vaker bezoeken, erg interessant voor de vogels.

Zuid Fuerteventura – Punta Jandia

De volgende dag rijden we nog verder naar het zuiden richting Punta Jandia. Echter voordat we hier naar toe gaan rijden we eerst naar La Pared. In het boekje van Dave Gosney lezen we dat er in deze plaats een riviertje loopt waar elke ochtend 10 tallen Zwartbuikzandhoenders komen drinken. Daar aangekomen zetten we onze auto strategisch neer en wachten. En exact 10 uur komen de eerste vogels aangevlogen, zo volgen er meer en meer. We schatten totaal ca. 150 Zwartbuikzandhoenders te zien op deze locatie, erg gaaf! Googlemaps link.

De vogels zijn wel enorm schuw en vliegen regelmatig op door mensen met honden. Na een uur rijden we door naar Punta Jandia, Playa de Cofete waar de middag op het strand door brengen. De route er naar toe is erg mooi, ruige bergen met af en toe zicht op zee. Dit is ook het mooiste strand wat we op Fuerteventura gezien hebben, en niet druk. Ook staan hier diverse zeldzame cactussoorten welke een mooi geheel vormen met de omgeving.

In de namiddag rijden we terug via de oostzijde van het eiland via La Pared en passeren enkele viewpoints waar voor de toeristen beschrijvingen van het gebied op borden staan. Overal waar je kijkt zijn prachtige landschappen, prachtig! Dit is één van de viewpoints nabij Pàjara.

We zijn uiteindelijk nog een keer meer naar La Pared geweest om de Zwartbuikzanhoenders te bekijken, wat een boeiend geheel blijft. De tweede keer hadden we geluk en landde er een kleine groep vlak bij de auto. We konden net wat foto’s maken en ze vlogen weer op.

Uiteindelijk hebben de laatste dagen nog wat rond gebracht in de omgeving van Corralejo, met name de duinen en het aanliggende strand net buiten Corralejo zijn erg mooi.

Wij hebben uiteindelijk een mooie vakantie gehad! Bedankt voor het lezen en hopelijk heeft dit verslag u net even over streep getrokken om Fuerteventura ook eens een bezoekje te brengen.

Marc & Mijke