Kenmerken
De Wegbuizerd wordt ca. 31 tot 41cm groot. Mannetjes zijn ongeveer 20% kleiner dan vrouwtjes, maar verder zijn de geslachten vergelijkbaar. Bij de meeste ondersoorten is de onderzijde van de borst en de buik bruin en wit gestreept en heeft de staart vier of vijf grijze balken. Afhankelijk van de ondersoort is de Wegbuizerd voornamelijk bruin of grijs. De ogen van volwassen Wegbuizerden zijn witachtig of geel. De snavel is relatief groot, geel met een zwarte eindpunt.
Biotoop
Met de mogelijke uitzondering van dichte regenwouden, is de Wegbuizerd goed aangepast aan de meeste ecosystemen in zijn bereik. Het is ook een stadsvogel en is mogelijk de meest voorkomende soort van de buizerden die in verschillende steden voorkomt.
Voorkomen
De Wegbuizerd komt veel voor in zijn hele verspreidingsgebied. Van Mexico via Midden-Amerika tot het grootste deel van Zuid-Amerika ten oosten van de Andes cordillera. Deze soort komt voor van de noordelijke Caribische kust van Zuid-Amerika ten zuiden tot de noordoostelijke delen van Argentinië.
Voedsel
Het dieet van de Wegbuizerd bestaat voornamelijk uit insecten, kleine vogels en kleine zoogdieren.
Wetenschappelijk
Stam: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Accipitriformes
Familie: Accipitridae
Geslacht: Rupornis
Soort: Rupornis magnirostris
Ondersoorten
R.m. griseocauda: van Mexico tot westelijk Panama.
R.m. conspectus: zuidoostelijk Mexico en noordelijk Belize.
R.m. gracilis: Cozumel en Holbox.
R.m. sinushonduri: Bonacca en Ruatan (Honduras).
R.m. petulans: zuidwestelijk Costa Rica en zuidwestelijk Panama.
R.m. alius: Pareleilanden.
R.m. magnirostris: Zuid-Amerika ten noorden van de Amazonerivier.
R.m. occiduus: westelijk Brazilië, oostelijk Peru en noordelijk Bolivia.
R.m. saturatus: van Bolivia en zuidwestelijk Brazilië tot westelijk Argentinië.
R.m. nattereri: noordoostelijk Brazilië.
R.m. magniplumis: zuidelijk Brazilië en noordoostelijk Argentinië.
R.m. pucherani: Uruguay en oostelijk Argentinië.
