Kenmerken
Blakistons Visuil is de grootst levende uilensoort. Hij wordt ca. 60 tot 72 cm groot waarbij het vrouwtje ca. 25% groter wordt als het mannetje. De maximale spanwijdte van deze uil wordt ca. 178 tot 190 cm groot. Zoals alle Visuilen is zijn snavel relatief lang, het lichaam relatief bol en vleugels zijn relatief lang. Het verenkleed van deze uil lijkt op die van de Euraziatische Oehoe, maar hij is bleker en heeft hij relatief brede en gerafelde oorbosjes die enigszins opzij hangen. De bovenzijde is bleekbruin en zwaar gestreept met een donkerbruine verkleuring. De onderzijde is bleker, vaalbruin en minder zwaar gestreept. De keel is wit. De iris is geel (terwijl die van deEuraziatische Oehoe meestal een oranje iris zijn).
Biotoop
Blakistons visuil leeft in dichte oerbossen in de buurt van waterwegen of beboste kusten. Deze soort vereist oude bomen met holen voor geschikte broedplaatsen, en daarnaast uitgestrekte rivieren met voldoende vis die in de winter ten minste gedeeltelijk open blijven en geheel bevriezen. In de ijskoude noordelijke winters wordt alleen open water gevonden waar de stroom voldoende snelstromend is of er een opwelling is van warm bronwater.
Voorkomen
Hij komt voor in het noorden van China, het aangrenzende gebied in Rusland in Siberië en in het noorden van Japan.
Voedsel
Hij foerageert op verschillende soorten waterdieren. Het belangrijkste aandeel van zijn dieet bestaat uit vis waaronder snoek, meerval, forel en zalm. Hij vangt daarnaast ook amfibieeen.
Wetenschappelijk
Blakistons visuil,Blakiston's fish owl,Bubo blakistoni
Stam: Chordata
Klasse: Aves
Orde: Strigiformes
Familie: Strigidae
Geslacht: Bubo
Soort: Bubo blakistoni
Ondersoorten
B.b. doerriesi: noordoostelijk China en zuidoostelijk Siberië.
B.b. blakistoni: Sachalin, de Koerilen en Hokkaido.
