Kenmerken
De Heremietibis of Kaalkopibis is een zeer zeldzame en bedreigde vogelsoort. De laatste kolonies met enkele honderden paren broeden nog in het Atlasgebergte, echter tot aan de 17de eeuw broedde hij nog in Oostenrijk, Hongarije en Zwitserland, daarna is hij verdwenen uit Europa. De Heremietibis wordt zo'n 70 tot 80 centimeter groot. Hij is grotendeels zwart met een paarse gloed op de vleugels. De vleugels en staart zijn lang, de lange rode snavel is omlaag gebogen. Achterop zijn kop en nek heeft hij een kuif en kraag van lange veren. De naaktroze kop is kaal met lange zwarte nekveren. Juveniele vogels hebben een donkere kop, een grijze snavel en grijze poten.
Biotoop
De Kaalkopibis broedt op steile kliffen en rotsen. Het nest bestaat uit stro en gras en ligt in een spleet in de rotsen. In maart of april worden 2 tot 4 blauwachtige, bruin gespikkelde eieren gelegd. Beide ouders broeden in 27-28 dagen de eieren uit. Ook zorgen beide ouders voor de jongen, die nog 46-51 dagen in het nest blijven. Heremietibissen zijn geslachtsrijp op een leeftijd van 5 tot 6 jaar. Ze foerageren op open grasland en velden.
Voorkomen
Vroeger kwam deze ibis voor in Zuid-Europa, Noord-Afrika en West-Azië maar is erg zeldzaam geworden; de soort broedt alleen nog op enkele plekken in Marokko en Turkije.In 1940 waren er in Marokko nog 38 kolonies en in 1953 leefden er aan de Eufraat ook nog zo'n 1300 vogels, maar deze aantallen zijn drastisch teruggelopen. In Syrië is deze ibis vrijwel volledig uitgestorven. In 2009 leven nog ongeveer 500 vogels in Marokko. In dat jaar geeft Albert II van Monaco veel geld uit aan bescherming van de ibis.
Voedsel
Zijn voedsel bestaat voornamelijk uit sprinkhanen en geleedpotigen.
Wetenschappelijk
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Aves (Vogels)
Orde: Pelecaniformes (Roeipotigen)
Familie: Threskiornithidae (Ibissen en lepelaars)
Geslacht: Geronticus
Soort: Geronticus eremita
